زندگی به سبک خدا

همسرداری حضرت زهرا(سلام الله علیها)

پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: جهاد المرأة حسنُ التبعّل¹؛ جهاد زن همسرداری نیکوی اوست. پیامبر(ص) این سخن را در جواب زنانی دادند که از ایشان سؤال کردند: چرا همه فضیلت‌ها مخصوص مردان است و باب جهاد و شهادت به‌روی ما بسته شده است؟ ما چگونه می‌توانیم از ثواب این فضیلت عظیم بهره‌مند شویم؟

علت این‌که همسرداری نیکو برای زنان، مساوی و هم‌تراز با جهاد و از جان گذشتگی مرد دانسته شده است، عظمت و حساسیت موقعیت و نقش زن در خانواده و در برابر همسر است.

کلید آرامش، انضباط، استحکام و صمیمیت خانواده به‌دست زنان است و به‌دنبال آن موفقیت و آسودگی خاطر مرد نیز، به نوع رفتار و برخورد زن درون خانه بستگی دارد.

1) عشق و محبت توأم با احترام به همسر؛

از اهداف مهم در ازدواج، آرامش و رابطه محبت‌آمیز میان زوجین است، برقراری روابط عاطفی، نقش مهمی در استحکام خانواده و حسن رابطه و سازگاری زن و شوهر دارد. خداوند در آیه 21 سوره روم، به اصل وجود عشق و احساس محبت متقابل بین زن و شوهر اشاره فرموده: از نشانه‌های خداوند این است که از نوع خودتان، همسرانی برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و میانتان دوستی و رحمت نهاد. یکی از عوامل مهم در تحقق عشق و محبت میان همسران بیان و اظهار آن است. چه‌بسا کسانی که در قلب محبت فراوانی نسبت به همسرشان دارند، ولی توانایی ابراز آن را ندارند، در حالی که گفتن جملاتی که حاکی از محبت زوجین نسبت به هم است در رفع بسیاری از تردیدها و سوء‌ظن‌ها کمک می‌کنند.

در زندگی مشترک فاطمه(س) با علی(ع) عبارات و کلمات محبت آمیز بسیار است. فاطمه(س) با الهام از دستورات الهی و با دارا بودن درک صحیح از روابط زن و شوهر، همواره به همسر بزرگوارش عشق می ورزید و او را مورد محبت قرار می داد و در کلام خود علاقه و احترام را توأماً در نظر داشت؛ گاهی او را با کنیه ی اباالحسن صدا می کرد و گاه او را یابن عمّ پسرعمو …. خطاب می نمود: جزاک اللهُ عنّی خیرَ الجزاء یابن عم رسول الله.

2) شناخت همسر و آشنایی با ابعاد روحی و شخصیتی او؛

از عوامل انس و الفت در خانواده و استحکام آن، شناخت حالات و روحیات یکدیگر و درک متقابل است. در صورت درک صحیح روش و رفتار همسر، طرف مقابل می‌تواند در برابر آن واکنش مناسبی نشان دهد و با شناخت موقعیت او راحت‌تر از خطاها و لغزش‌های احتمالی همسرش گذشت کند، زیرا بسیاری از اختلاف‌ها ناشی از بدفهمی‌ها و سوءتفاهم‌ها است. فاطمه(س) در مدت کوتاه زندگی خود با علی(ع)، حقیقت وجودی و روحیات علی(ع) را می‌شناخت و زمانی که دیگران از فهم و درک رفتار علی(ع) ناتوان بودند، فاطمه(س) آنها را راهنمایی می‌کرد و با خصوصیات رفتاری امام آشنا می‌ساخت.

3) پرهیز از تقاضای نامقدور؛

ریاست اقتصادی و مسئولیت هزینه‌های خانواده، به‌عهده مرد است و او موظف است از نظر اقتصادی همسر و فرزندانش را تأمین کند، و این به‌دلیل نقش ویژه زنان در خانواده است تا بتوانند آسوده‌خاطر به پرورش کودکان و انجام وظایف همسری بپردازند، بنابراین درخواست لباس، زینت و لوازم منزل و امثال آن خواسته‌هایی است که معمولاً هر زنی به خود اجازه می‌دهد تا از همسرش طلب کند، اما حضرت زهرا(س) همسرش را برای این تقاضاها و خواسته‌ها به زحمت نمی‌انداخت. فاطمه(س) از رسول خدا(ص) آموخته بود که: هر زنی با شوهر خود مدارا نکند و او را به چیزی بکشاند که قدرت و توان آن را ندارد، هیچ کار نیکی از او قبول نخواهد شد و در حالی خدا را ملاقات خواهد کرد که خداوند بر او خشمناک است.

ادامه »

چکیده ای کوتاه از زندگی حضرت زهرا(سلام الله علیها)

حضرت فاطمه زهرا(علیها السلام)، دختر گرامى پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و خدیجه کبرى، چهارمین دختر پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) است.

القاب حضرتش: زهرا، صدّیقه، طاهره، مبارکه، زکیّه، راضیه، مرضیّه، محدثَّه و بتول مى باشد.

 پرورش زهرا(علیها السلام) در کنار پدرش رسول خدا و در خانه نبوّت بود، خانه اى که محلّ نزول وحى و آیه هاى قرآن است.

آنجا که نخستین گروه از مسلمانان به یکتایى خدا ایمان آوردند و بر ایمان خویش استوار ماندند.

آن سالها در سراسر عربستان و همه جهان، این تنها خانه اى بود که چنین بانگى از آن برمىخاست: اللّه اکبر.

و زهرا تنها دختر خردسال مکّه بود که چنین جنب و جوشى را در کنار خود مى دید.

او در خانه تنها بود و دوران خردسالى را به تنهایى مى گذراند.

دو خواهرش رقیّه و کلثوم چند سال از او بزرگتر بودند. 

  حضرت زهرا(علیها السلام) بعد از ازدواج با امیرالمؤمنین على(علیه السلام)، به عنوان بانویى نمونه بر تارک قرون و اعصار درخشید.

دختر پیامبر همچنان که در زندگى زناشویى نمونه بود، در اطاعت پروردگار نیز نمونه بود. هنگامى که از کارهاى خانه فراغت مى یافت به عبادت مى پرداخت، به نماز، دعا، تضرّع به درگاه خدا و دعا براى دیگران.

ادامه »